معرفی

شینگن به منطقه‌ای در اروپا اطلاق می‌شود که در آن ۲۶ کشور نیاز به گذرنامه و سایر محدودیت‌های مرزی برای تردد شهروندان خود را حذف کرده‌اند و به همین دلیل یک کشور واحد در نظر گرفته می‌شوند. کشورهای عضو شنگن، صرف نظر از اینکه عبور شهروندان و مرزهایشان چقدر آسان است، برای شهروندان کشورهایی که برای ورود به این منطقه نیاز به ویزا دارند، سختگیر هستند. بر این اساس، ویزای شینگن در سراسر جهان به دلیل پیوستن بسیاری از کشورهای بزرگ اروپایی به این منطقه از ارزش بالایی برخوردار است.

ویزای شینگن و راهنمای اخذ شینگن چیست؟
اگرچه شینگن یک اصطلاح رایج در ایران است، اما تلفظ صحیح آن منطقه شینگن است. اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس و لیختن اشتاین 26 کشور عضو معاهده شنگن هستند.

این منطقه که در وب سایت رسمی شینگن به عنوان بزرگترین منطقه بدون گذرنامه جهان از آن یاد می شود، در سال 1985 در لوکزامبورگ بر اساس یک توافقنامه بین المللی تأسیس شد. بر اساس این معاهده، 22 کشور عضو اتحادیه اروپا و چهار کشور عضو اتحادیه تجارت آزاد اروپا (EFTA) که مساحتی بالغ بر 4 میلیون و 300 هزار کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 420 میلیون نفر دارند، به عنوان یک نهاد واحد عمل می کنند. . .

توافقنامه شینگن از روستایی به همین نام در لوکزامبورگ، جایی که این کشور با آلمان و فرانسه هم مرز است، قرض گرفته شده است و در حال حاضر سالانه 1.25 میلیارد بازدیدکننده را تنها از منطقه شنگن جذب می کند.

طبق اطلاعات به روز شده در وب سایت Schengenvisainfo، کشورهای زیر برای ورود به منطقه شینگن نیاز به ویزا دارند: